Ασχολούμαι επιστημονικά πάνω από 40 χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και στις Η.Π.Α. ως Δικαστική Ψυχολόγος με θέματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, ενδοοικογενειακής βίας, θέματα βιασμού, PTSD (Μετατραυματική Διαταραχή του Στρες), ΔΕΠΥ (Διάσπαση Ελλειματικής Προσοχής, Υπερκινητικότητα), ανθρωποκτονίες, ψευδείς καταγγελίες κακοποίησης, παιδιά μάρτυρες στα δικαστήρια.
Οι κοινωνίες µέσα από τις ιστορικές διαδικασίες της συγκρότησής τους ανέδειξαν και καθιέρωσαν τους θεσµούς και τους νόµους, σαν στοιχειώδεις όρους για συνύπαρξη και οµαλή συµβίωση των µελών τους. Πολλές φορές όµως η απονοµή Δικαιοσύνης δεν µπορεί να βασιστεί στην υπάρχουσα νοµοθεσία λόγω της πολυπλοκότητας λειτουργίας της ανθρώπινης νόησης και των ανθρώπινων συναισθηµάτων που αποτελούν ανεξερεύνητες περιοχές και αίτια ενεργειών.
Στις περιπτώσεις αυτές η δικαστική ψυχολογία προσπαθεί να διαφωτίσει τα ειδικά κίνητρα του ατόμου, την προσωπικότητα του και τις εσωτερικές πιέσεις ή υπερβατικές δυνάµεις που το οδήγησαν στην παράβαση των κοινωνικών θέσφατων. Στο βαθµό που η Δικαιοσύνη έχει ουµανιστική καταγωγή και προορισµό οφείλει να συγκεράσει και να λογαριάσει αυτή την ανθρώπινη ιδιαιτερότητα της παραγωγής πολύπλοκων συναισθηµάτων και ενεργειών.